Οπως υποσχεθηκα στην προηγουμενη αναρτηση, αυτο το συγκλονιστικο, απειροστης σοφιας κειμενακι απο τον Α.Παυλο...(πρωτα το προτοτυπο, μετα μεταφραση, ελπιζω να μην σας κουρασει, αξιζει!)
Προς Κορινθιους Α'
54-55 μ.Χ
"Οτι εχουμε η αγαπη"
"Εαν τις γλωσσες των ανθρωπων και των αγγελων λαλω
αγαπην δε μη εχω
γεγονα χαλκος ηχων ή κυμβλον αλαλαζον
και εαν εχω προφητειαν και ειδω τα μυστηρια παντα και πασαν την γνωσιν
και εαν εχω πασα την πιστιν ωστε ορη μεθιστανειν
αγαπην δε μη εχω
ουδεν ειμι η αγαπη μακροθυμει, χρηστευεται, η αγαπη ου ζηλοι, η αγαπη ου περπευεται
ου φυσιουται
παντα στεγει, παντα πιστευει, παντα ελπιζει, παντα υπομενει
η αγαπη ουδεποτε εκπιπτει, ειτε γνωσεις καταργηθησεται, εκ μερους δε γινοσκομεν
και εκ μερους δε προφητευομεν
Νυνι δε μενει πιστις, ελπις, αγαπη. Τα τρια ταυτα. Μειζων δε τουτων η αγαπη. "
Μεταφραση (δικη μου, αρα κατα προσεγγιση και ισως με λαθη, με συγχωρειτε)
"Ακομα κι αν γνωριζω και μιλω ολες της γλωσσες των ανθρωπων και των αγγελων
αγαπη δν εχω
ακομα κι αν μιλω στο βημα και με ακουν ολοι
ακομα κι αν μπορω να προφητευω τα παντα, αν γνωριζω ολα τα μυστηρια κι εχω οολη τη γνωση
κι αν εχω πιστη τοσο δυνατη ωστε να μετακινω βουνα
αγαπη δν εχω
η αγαπη δν ξεχνα, δν αχρηστευεται, η αγαπη δν ζηλευει, η αγαπη δν περιαυτολοει (δν εχει αλαζονεια)
η αγαπη δν συμπεριφερεται με περιφανεια/εγωκεντρικα (προφανως ειναι ταπεινη)
παντα βρισκει στεγη, παντα πιστευει, παντα ελπιζει, παντα υπομενει
η αγαπη ποπτε δν χανεται, κι αν οι γνωσεις ολες χαθουν
Παντα μενουν η πιστη, η ελπιδα, η αγαπη. Αυτα τα τρια. Σημαντικοτερο ειν'η αγαπη."
"οτε ημην νηπιος
ως νηπιος ελαλουν
ως νηπιος εφρονουν
ως νηπιος ελογιζομην"
"ειμαι παιδι
μιλω σαν παιδι
σκεφτομαι σαν παιδι"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου