Ηταν καποτε μια σοφη γυναικα που ταξιδευε στα βουνα και σε ενα ρυακι ειδε μια πολυτιμη πετρα, ενα διαμαντι και το πηρε. λιγες μερες μετα συναντησε εναν ταλεπωρημενο και πεινασμενο ταξιδιωτη και ανοιξε το σακιδιο της για να μοιραστει μαζι του το φαγητο της. αυτος ειδε την πολυτιμη περτα και την παρακαλεσε να του την δωσει. αυτη χωρις δευτερη σκεψη και κανεναν δισταγμο του την εδωσε αμεσως. ο τασξιδιωτης εφυγε ευχαριστημενος, θα πουλουσε την πετρα και θα εξασφαλιζε του κοσμου τα καλα για την υπολοιπη ζωη του. ομως γρηγορα το μετανιωσε κι αποφασισε να γυρισει την πετρα πισω. οταν βρηε την γυναικα της ειπε "ξερω ποσο πολυτιμη ειναι η πετρα αλλα σου την επιστρεφω με την ελπιδα να μου δωσεις κατι ακομα πιο πολυτιμο: τι ηταν αυτο μεσα σου που σου επετρεψε να μου την δωσεις χωρις δισταγμο??"
...just think of...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου