Ειδα χθες βραδυ ενα ονειρο. ονειρευτηκα πως περπατουσα στην αμμουδια με το Θεο και ψηλα στον ουρανο φωτιζονταν σκηνες απ'τη ζωη μου. για καθε σκηνη στην αμμο υπηρχαν δυο χναρια, τα δικα μου και του Θεου. οταν η τελευταια σκηνη της ζωης μου φωτιστηκε μπροστα μου. γυρισα πισω. και ειδα πως πολλες φορες στη διαδρομη της ζωης μου, δν ηταν δυο τα χναρια, αλλα ενα, και βλεποντας καλυτερα προσεξα πως αυτο συνεβαινε παντα στις πιο δυσκολες και λυπημενες στιγμες της ζωης μου. στεναχωρηθηκα και ειπα στο Θεο: "Κυριε, ειπες πως αν επαιρνα το δρομο σου θα ησουν παντα διπλα μου. αλλα βλεπω οτι στις πιο δυσκολες στιγμες της ζωης μου υπαρχουν μονο τα δικα μου χναρια στην αμμο. στις στιγμες που σε χρειαζομουν περισσοτερο εσυ με εγκατελειψες." και ο Θεος μου απαντησε: "αγαπημενε μου, σ'αγαπω τοσο πολυ και ποτε μου δν θα μπορουσα να σε εγκαταλειψω στις δυσκολες στιγμες της προσπαθειας και του πονου....οταν στην πορεια μας ειδες πως δν ηταν δυο τα χναρια στην αμμουδια, ηταν γτ σε κρατουσα στην αγκαλια μου"
...just think of....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου