Πιστεψτε με ηθελα πολυ να γραψω για αυτο....εδω και καιρο, ισως και απο τη πρωτη αναρτηση αυτου του μπλογκ. Με αφορμη ενα πολυ ωραιο ερασιτεχνικο μαθημα που εδωσα σε μια φιλη για το σκακι, ημασταν σε ενα πολυ ωραιο καφε, νυχτα, ησυχια, πανω στο βουνο και διπλα στο ποταμι....ηταν απολαυση το σκακι, τη λιγουρευομαι αυτη βραδια! φοβερη ατμοσφαιρα για παιχνιδι. το σκακι ειναι ενα παιχνιδι που κερδιζει μονο αυτος που αξιζει, ο πιο δυνατος, δεν εχει ουτε σταλα τυχης. ειναι σαν ενα αρχαιο πεδιο μαχης, κι εσυ εισαι η δυναμη που κινει το στρατο...ειναι ενας ευγενης τροπος μαχης...αν και η φιλοσοφια του πολεμου δε μου πολυαρεσει. ομως μονο υπο μιας τετοιου ειδους καταστασης κρινεται η ψυχραιμια, η υπομονη, η λογικη και γενικα πολλες πτυχες ενος χαρακτηρα. με το σκακι ασκουμε ψυχη και πνευμα μεσω υλικης διαδικασιας...βεβαια πολλες φορες παιζουμε, ενα στα γρηγορα, στη πλακα, λεμε και βλακειουλες, εχω παιξει σε πολυ χαλαρο κλιμα αλλα και σε πολυ βαρυ, αναλογα τη παρεα, το μερος, τη σοβαροτητα της ολης καταστασης κτλ. αυτο που συμβαινει εκεινη την ωρα πανω απο το τετραγωνισμενο πεδιο και αναμεσα στις φιγουρες ειναι μια μαγεια πολυπλευρη, μια ευχαριστηση δυσκολη στη περιγραφη. αν το πολυφιλοσοφησεις, κι η ζωη μια παρτιδα σκακι ειναι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου