Γεραματαα...

"Δεν γερνας με το ασπρισμα των μαλλιων, μα με το μαυρισμα της ψυχης"






Αυτη η φραση εινια πανσοφη και τα λεει ολα, ωστοσο θα ηθελα να μιλησω λιγο για αυτην. βλεπετε δεν εχει τοση σημασια αν περασαν τα χρονια, σημασια εχει να μην εχει σκληρηνει η καρδια σου, να μην εχει κλεισει το μυαλο σου, να μην επαναπαυεται ο εαυτος σου! βλεπω ανθρωπους 70 και 80 ετων να δουλευουν οοοολη μερα, να μαθαινουν ξενες γλωσσες (ΝΑΙ ΡΕ!), να παιζουν σκακι, να διαβαζουν, να βλεπουν μπαλα, να χορευουν. εκπληκτος διαπιστωνεις να τους διακατεχει μια τρομερη διαυγεια πνευματος και μια ιδιαιτερα ανεπτυγμενη κριτικη σκεψη. για κεφια και καλοσυνη δεν το συζηταω, ρεεουν σε αυθονια....κι αυτα τα λεω με αφορμη ενος-δυο γνωστων "μεγαλων" που εχω...ενω αλλους κλεισμενους σε ενα σπιτι, αποβλακωμενοι, καθηλωμενοι....αλλο αυτοι που εχουν προβλημα υγειας, αυτους τους εξαιρω, οκ η αρρωστια σε καθηλωνει, δεν φερω αντιρηση επ'αυτου! αλλα βλεπω γερους ζωντανους, με μια διψα να συνεχισουν να μαθαινουν και να ζουν, μα και μια γλυκια επιθημια και προθημια να σου δωσουν λιγη απ'τη μαγεια της σοφιας τους, αυτην που τους εδωσε η ζωη...ετοιμοι να ζουν μαζι σου, ΖΟΥΝ ΗΔΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. δεν εχω τιποτε αλλο να σας πω, παρα μονο αυτο που μου ειπε ενας απο αυτους τους γνωστους:

"ειμαστε ΟΛΟΙ συνομιλικοι"