Πανω στις ραγες τρεχει. τρεχει να προλαβει..μεταφερνει ψυχες. ψυχες που πονουν, που νοσταλγουν να συναντησουν αλλες ψυχες, αυτες που καρτερουν σε εναν σταθμο με τη θλιψει να σταζει στο μαγουλο και ποθουν να ακουσουν την φωνη και να νιωσουν στο ψυχρο λαιμο τους την πνοη αυτου που περιμενουν. στις ραγες πανω τα τοπια αλλαζουν, η μηχανη τρεχει....ο νους κι αν τρεχει! δαση, βουνα, λιμνες, δεντρα ψηλα και χαμηλα, μεσα απο τη φυση οι ραγες....ταξιδευει ο νους κι ελευθερωνεται το πνευμα. χανεσαι κι αφηνεις το πατωμα, ξεχνας τα παντα, τα προβληματα δεν ειναι πια εδω κι εσυ τρεχεις, σαν το τρενο, χωρις καποιο σκοπο, χωρις προορισμο, τρεχεις απλα με το μυαλο γιατι εισαι ελευθερος...ξεχνιεσαι...το τρενο σε κανει να ξεχνας....ομορφα τα τρενα!!! στο τελος οι δυο ψυχες ανταμωνουν...ευτυχια, η ψυχη δεν ειναι για να μενει μονη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου