Κωνσταντινα σε ευχαριστω παρα πολυ απο τα βαθη της ψυχης μου που μου προκαλεσες τουτη τη σκεψη. αυτη η αναρτηση ειναι καθαρα εμπνευσμενη και μου δωσες την ιδεα να γραψω και να πω κατι που χρονια σκεφτομαι...η αφορμη απο την αναρτηση σου "αιωνιοτητα??" (http://ntontini.blogspot.com/ ) σε ευχαριστω ειλικρινα, αυτη η αναρτηση αφιερωμενη σε σενα....
Ναι καιρο ηθελα να το εκφρασω, ποσο αλαζονικο μου φενεται ομως, και ναι η αλαζονεια ειναι ενα αρνητικο μου που πολεμω χρονια να καταστρεψω κι ελπιζω πευχαινει, εσεις κρινετε ομως εμενα κι οχι εγω.
Αποσπασμα απο την αναρτηση της κωνσταντινας που με ενεπνευσε να γραψω:
Πόσες άραγε φορές,ο καθένας από εμάς ξεχωριστά έχει σκεφτεί πως θα ήταν να ζει για πάντα;Και στην πραγματικότητα μπορεί να μη το θέλουμε,όμως όλοι το έχουμε σκεφτεί.Να ζεις!!!
Να είσαι ο μεγαλύτερος και ο Σοφότερος από όλους.Οι άλλοι να σε συμβουλέυονται για κάθε τους πρόβλημα,και εσύ να τους δίνεις παραδείγματα για να τους βοηθήσεις και όχι να τους δίνεις έτοιμες τις απαντήσεις.
Ο θανατος λενε για ενα ισσορπημενο μυαλο δεν ειναι παρα μια ακομη περιπετεια. δεν με τρομαζει αυτος τοσο, ισως ακουγεται καπως υπεροπτικο, αλλα με μια αρκετα μεγαλη βεβαιωτητα λεω πως δεν τον φοβαμαι τοσο...εχω συμφιλιωθει καπως, τεσπα! Συγχωρεστε με για οποια αλαζονεια εκφραστει εκ μερους μου σ'αυτη την αναρτηση. εδω και 4 χρονια περιπου ειναι ενα απο τα μεγαλα μου ονειρα, να μαι καποτε ετσι, γερος γεματος σοφια, να συμβουλευω τους παντες, οσοι θελουν, να θυμιζω την αγαπη σε αυτους που κοντευουν να την ξεχασουν, να τους λυνω τα προβληματα, να τους βαζω εν αγνοια τους σε δοκιμασιες, αφηνοντς τους, παντα με τη μικρη μου βοηθεια, να βρουν μονοι τους τη λυση.
Ξερω, ξερω αλαζονικο το ονειρο να γινεις σοφος ε? λιγο βαρια κουβεντα....λιγο λογος βαρυς..."σοφος"...ναι θα ταν ωραιο, ναι ειν'ονειρο, μα δε θα ηθελα ποτε να βαλω τη σοφια πανω απ'την αγαπη...οχι, οχι αυτο δν θα το κανα....
Συγγνωμη και παλι. παντως ειναι αδυνατον να σαι σοφος, την σοφια δν την φτανει ο ανθρωπος, μονο την κυνηγα και τη γευεται που και που.....υπαρχει λοιπον μονο ο "εραστης" της σοφιας....φιλοσοφος...δν υπαρχουν σοφοι λοιπον, μονο φιλοσοφοι...
Αυτα, με συγχωρειτε κι ευχαριστω παρα πολυ!
Αρχικά,σε ευχαριστώ πολύ που μου "αφιερώνεις" την ανάρτηση!! =)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ευγενικό εκ μέρους σου.
Τώρα,όσο για το θέμα της Σοφίας δεν ξέρω.Διαβάζοντας πάλι την ανάρτηση μου,και αμέσως μετά την δική σου,μπερδεύτικα. :Ο
Δεν έχω κάτι να σχολιάσω.. i'm stuck.. :\
Στο 'χω ξαναπεί νομιζω Γιώργο, μου φαίνεται περίεργο που έχεις καταφέρει, αν όντως συμβαίνει από τόσο μικρή ηλικία να συμφιλιωθείς με το θάνατο, εφόσον δεν έχεις κάνει πολλά στη ζωή σου όπως και οι περισσότεροι συνομίληκοί σου. Πάντως εκεί που αναφέρεσαι στο αδύνατο της σοφίας, συμφωνώ, δεν υπάρχουν σοφοί σήμερα και ούτε θα υπάρξουν μου φαίνεται, κάθε άνθρωπος έχει τα πάθη του, θα μπορέσει μόνο να προσεγγίσει τη γνώση.
ΑπάντησηΔιαγραφή