Καταρχας να αναφερω ξανα πως λογω διαβασματος δεν θα μπορω να κανω συχνα αναρτησεις αυτη τη περιοδο, βρισκω λοιπον το χρονο να σας μιλησω για κατι που θεωρω σημαντικο και με εκαιγε εδω και μερες...να σας προκαλεσω αυτη τη σκεψη...
"Τα βελη μας θα κρυψουν τον ηλιο" ειπε ο περσης αξιοματουχος, με υφος απειλιτικο, να τονισει πως "δεν εχεις καμια ελπιδα", να δειξει τη δυναμη του...
"Τοτε θα πολεμησουμε στη σκια.." απαντησε αδιαφορα ο σπαρτιατης...
Ετσι πρεπει να απαντας στις απειλες? ακομα κι αν κρεμεται η επιβιωση σου? τι ειναι ανωτερο? η επιβιωση με τον οποιοδηποτε τροπο ή πιστη στην αρετη και την ελευθερια? τι ειναι πιο σημαντικο για μας? να γυρισουμε σπιτι μας με υποταγη ή ελευθεροι κι ας μας στοιχησει? μηπως ο φοβος να μην τη χασουμε και η τοση αγαπη μας για τη ζωη μας μας κανει να τη χασουμε μετα για παντα??? οποιος αγαπα τοσο πολυ τη ζωη του για να την θυσιασει, μηπως μετα θα την εχει χασει για παντα? θα ειμαστε λοιπον συμφιλιωμενοι με την ιδεα του θανατου? με την ιδεα της αρετης της ανδρειας? θα ειμαστε ετοιμοι για αυτοθυσια? θα διναμε τη τελευταια πνοη μας για αυτους που αγαπαμε???....
αυτο βεβαια ισχυει εφοσον εμεις εχουμε το δικιο κι οχι αυτος που απειλει...θα σκεφτουμε με τη λογικη ή με την ανωτερη λογικη λοιπον? αυτοθυσια ή οχι? να θυμαστε πως οι σπαρτιατες πηγαν οχι για να παρουν ζωες ή να επιδειξουν δυναμη, πηγαν ενω ηξεραν στα σιγουρα πως θα πεθανουν...αυτη ηταν η ανδρεια τους, πηγαν να πεθανουν για αυτο που αγαπουσαν, γιατι η αγαπη τους ξεπερνουσε το καθηκον τους...
just think of....just think of......just think of......
Κάτσε γιατί με μπέρδεψες λίγο. :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες ότι αγαπάμε τόσο πολύ τη ζωή μας και έτσι μπορούμε να τη χάσουμε. Εδώ συμφωνώ, αν πάσχει κανείς από κάποια ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, αυτό μπορεί αν συμβεί. Δε μπορώ να αντιληφθώ αυτό που λες με άλλη έννοια.
Πώς μπορεί κάποιος που αγαπά υπερβολικά τη ζωή του να τη χάσει, αρνούμενος να τη θυσιάσει; Εκτός και αν εννοείς την πραγματική, ουσιώδη ζωή, αυτή που την δορυφορεί η ανδρεία, αυτή κατά την οποία έχουμε απαρνηθεί το φόβο του θανάτου κλπ κλπ.
Με μπέρδεψες :p
xaxa οχι οχι, εννοω " αν καποιος αγαπα τοσο τη ζωη του ωστε να τη θυσιασει, μηπως τη χασει μετα για παντα??", την αγαπα πολυ για να τη θυσιασει, δλδ ΔΕΝ τη θυσιαζει...καταλαβες? σορρυ...:P
ΑπάντησηΔιαγραφήτο βασικο θεμα ειναι: πρεπει ή οχι να θυσιασουμε τη ζωη μας? να προβληματιστουμε μηπως δεν πρεπει να την αγαπαμε τοσο ωστε να μην μπορουμε να τη θυσιασουμε για κατι που αγαπαμε, γιατι μετα δεν θα χει νοημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, κατάλαβα, το μυαλό μου πήγε στα δύσκολα και δεν είδε τα προφανή :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ, η αγάπη μας προς την ίδια μας τη ζωή είναι κάτι το αναπόφευκτο. Ίσως να μπορούμε να τη μετριάσουμε μόνο, να εξισορροπήσουμε κάπως τα πράγματα, όταν νιώσουμε την ανάγκη να δείξουμε και σε ένα άλλο πρόσωπο αγάπη, μα να εξαφανιστεί τελείως, μου φαίνεται απίθανο. Τη ζωή μας δεν πρέπει να την αγαπάμε τόσο που στη συνύπαρξή μας με τους άλλους να γίνεται εμπόδιο και η δυνατότητα να προσφέρουμε κατά ουσιαστικό τρόπο σε αυτή τη σχέση να τείνει προς το μηδέν. Το αν πρέπει ή όχι να θυσιάσουμε τη ζωή μας θα το κρίνουμε εμείς οι ίδιοι, οι γενικεύσεις δεν είναι καλές νομίζω, εξαρτάται από το χαρακτήρα και την ισχύ των σχέσεων.