Τελικα νομιζω πως το ρευμα ειναι να πηγαινουμε προς το κακο κι εμεις πρεπει να αντιστεκομαστε και να πηγαινουμε προς το καλο. φαινεται πως το καλο ειναι πολυ πιο δυσκολο και θελει προσπαθεια, κι ετσι η ψυχη μας παντα τεινει στο ευκολο το γρηγορο το κακο κι εμεις θελει προσπαθεια να της γυρισουμε το κεφαλι απο την αλλη. η ψυχη , τη βλεπω σαν μια πληγη που αιμοραγει κι εμεις πρεπει να τη θεραπευουμε συνεχως, και μολις την αφηνουμε αρχιζει παλι να σκοτωνει τον εαυτο της...μη με ρωτατε για την ψυχη δν ξερω. υποθετω πως η τροφη της ειναι αορατη, υποθετω πως τα γιατρικα ειναι αορατα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου