Εχουμε φτασει στο σημειο κυριε το αυτονοητο να καταντα παραδειγμα! η αυτονοητη ευγενεια, ο αυτονητος σεβασμος, μια αυτονοητη πραξη αγαπης/καλοσυνης μας φενεται κατι αγιο. βλεπεις εναν να σε λεει ευχαριστω και λες "τι καλο παιδι". δλδ το σηνηθες ειναι το ρεμαλια και τα καλα παιδια ειναι οι εξαιρεσεις. μα θαμου πεις παντα το καλο ηταν λιγοτερο. ναι αλλα βαζω στοιχημα πως παλιοτερα υπηρχαν εστω καποιες αρχες. εχουμε φτασει στο σημειο το αυτονητο να θεωρειται αγιοσυνη...τι φταει? ειμαστε ρηχοι? κυνικοι? τι φταει? τελικα μεγαλο ερωτημα αυτο. ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ??? ισως ολα αυτα να ειναι φυσιολογικα και απλα να μας ενοχλουν κι ετσι να ναι η ζωη τι να πω....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου